Simsiyah..... Şiiri - Mehmet Çoban

Doğada bir nokta yakaladım
Simsiyah
Takılı kaldım
Kime bu günah

Doğanın tüm renkleri silinmiş
Sadece siyah
Sanki tek renkmiş

Maviyi aradım özgürlükler için
Yeşili aradım geçişler için
Kırmızıyı sordum kurallar için
Ve diğerlerini öğrenmek için
Yüzüme bön bön baktılar
Anlamadılar

Suratları donuk insanlar
Önümde geçip gidiyorlar
Belli ki renkleri tanımamışlar
Siyah, simsiyahlar

Rüzgarları sordum
Yaprakları fısıldayan ağaçları
Üzerinde böcekler uçuşan çiçekleri
Denizlerde, akarsularda yüzen balıkları
Çisil çisil yağan yağmurları
Buz gibi pınarları
Lapa lapa yağan karları
Halkın alış veriş ettiği çarşıları pazarları
Sokak, cadde kenarlarını süsleyen ağaçları
Kulakları yırtan kornaları
Çocukların oynadıkları parkları
çocuk sesleriyle çınlayan okulları
Gösterileriyle bıktıran üniversiteleri, yüksek okulları
Bitmek bilmez medyanın yalanlarını
Milletin vekillerinin kavgalarını
İki dakika da kırk yalan uyduran politikacıları

İçlerinden biri geldi yanıma
Sordu, hangi gezegenden geldin buraya
Şaşırdım, dedim, dünya, dünya, dünya
Güldü, şaka mı yapıyorsun, burası dünya

Yıkıldım, mahvoldum
Sanki yoklukta kayboldum

Kim, kimler getirdi bu hale dünyayı?
Kim, kimler unutturdu insana doğayla yaşamayı?

08.07.2014 – İzmir