uzaklara takıldı kaldı yine
bakışlar gözlerimde boş boş
biz mi seçmiştik yaşadıklarımızı
bir sen vardın,bırakıp gittin yaralı
şimdi hayalin, içimdeki sen,o ağlatıyor
gecelerimden bir gün çekip gidersen
yollarıma gölgeler düştüğünde anladım
bir günün daha yok olup gittiğini
karanlıklarımda mum yoktu yalnızdım
korkularım bile korkardı düşlerimden
sabahlar umut değildi hayallerime
yalnızlığımla düşecektim yollara
bir umutla başlayıp
akıp giden zamanla
özlem ve hasrete koşan
sonu yoksa sevdanın boşver
dönmek istemem geri asla
diyorum ki yok böyle bir şey
gecenin bir yerinde
elimde bir gülle kapına dayansan
biraz sarhoş
kıravatı düşmüş gömlek dışarda
beni mi görürdün yoksa elimdeki gülü mü
zaten dilim dolaşık soramam
Bir hikayenin parçası olmak
hayatı anlatan
zengin oğlanı oynayan
şımarık
hakiki kösele ayakkabılarla
dolaşan mağrur
Ağlama,çok az şey var
ağlamak için
düşün bakalım
nelere ağladın ve kabul edilemez
dedin,ya geçen zaman
unuttun o ağladıklarını
sonu belli olmayan bir yol
biten bir geleceğimi yoksa
geçmiş günleremi taşıyacak
sabahın ilk ışıkları mutlu
kavuşmalara hasret umut
günü nasıl tamamlayacak
içi başka dışı başka
iki hayatı yaşıyoruz
yalandan gülerken
gözyaşlarını saklayıp
yılların arasına akıtıyor
mutluluk taklidini
unutabilmek münkünmü
seni
bir şarkı gibi
yaşanmış sarı yapraklar
rüzgarla savrulurken
kah acı,kah rüya kah aşk gibi
son oturduğumuz bank varya
az önce ordan döndüm eve
hayallerim düşlerim ellerimde
birses bir ışık hadi dedi tamam
artık gitmeliymişim buralardan
hazır degildim ama biten zamanmış
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!