Yapraklar solarken yaşam ağacımızın dalında,
Toprak zemheri libasını giyiyordu usulca.
İkimizin vuslatı rüzgârın kaderindeydi,
Aynı ağaçta,
Aynı dallarda,
Aynı toprağın kışını yaşıyorduk hırçın bir fırtınada.
Bahara vuslattı âşk denen düşlerimiz,
Bir tevafuk meltem esintisi birleştirdi bizi,
Sonra, mevsimlerin âzizliğine uğradık bilmeden.
Şimdi,
Toprağımız cemreyi bekliyor,
Yeşereceğimiz ağaç ise yağmuru,
Yine bir kiraz ayından zemheriye uzanan yolculuk,
Yaprak olup,
Rüzgârda savrulup,
Toprak olacağız.
Şimdilik hoşça kal cancağız...
Sen bana tevafuk geldin,
Ben ise sana geç...
Emrah Bekci
Tefekkür Notları
2025
Kayıt Tarihi : 3.3.2025 19:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bunun dışında gayet güzel işlenmiş bir şiir
Tebrik ederim.
Efendim, değerli görüş ve öneriniz için teşekkürlerimi arz ederim.
Mensur olarak belirttiğiniz gibi; ancak şu unutulmamalıdır:
Hece de olsa, mensur da yazılan her bir eser sözsel ifadeye ket vuruyor ise (Telaffuzda zorluk) bu gibi cümle kullanımları olmaktadır.
Bendeniz, genelde konuştuğum gibi yazmayı tercih ediyorum. Yoksa sizlerin de öneride bulunduğu şekilde elbet yazılabilir.
Selâm ve hürmet eder, sıhhatler dilerim.
TÜM YORUMLAR (2)