kasabaya gelirken tek derdim
nasıl söyleyeceğimdi,
bir nisan akşamı neden sessizce kaybolduğumu;
neden bıraktığımı,
nereye gittiğimi...
yaklaştıkça kalbim daha hızlı çarpıyor,
ellerim terliyordu.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta