Şimdi Neyiz - Garib Çoban
Ben topraktan yükselen bir fidanım, çoban yıldızının ışıklarına bakmak için.
Sönmüş odunlarla gönül evinden çıktım.
Sadece bir duman izi olmaktan bıktım.
Bu da benim yakıcı varlığımı uzatırdı.
Yokluğunda ne ateşleri hasretimle yaktım da
Bir seni yakamadım, beni yaktığın gibi
Çölde su, mahpusta gün, oruçta ekmek gibi bekledim seni
Sense araya korkular koydun.
Yasaklar koydun...
Bitmez tükenmez engeller koydun
Devamını Oku
Bir seni yakamadım, beni yaktığın gibi
Çölde su, mahpusta gün, oruçta ekmek gibi bekledim seni
Sense araya korkular koydun.
Yasaklar koydun...
Bitmez tükenmez engeller koydun
Söz uçar,
"His" kalıcıdır!
Yalan nasıl icat edildi, merak ederim bazen...
"Söz ucuyla" deyişi gelir sonra aklıma,
Sonra da "göz ucuyla..."
Sevmek
Sorumluluktur bence,
O sevgi varsa, bitmez... Saygıya, "dostluğa" dönüşür olsa olsa...
O yüzden
Sevenler fiziki olarak ayrı düşse bile
"İki dost, arkadaş, sırdaş" kalmalıdırlar...
Bence,
Tebrikler Engin Bey...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta