Her parmağıma bağlı bir düş vardı bir zamanlar
Her birinin ağzı bir karış açık
Her birinin istekleri farklı
Sabahlarım cümbür cemaat bağırışlarıyla başlardı
Gecelerim tek tek rüyalarıma girişleriyle renkli
Hepsinden kahkaha duymak için koşar koşar koşardım
Sonunda yorgun ama hala mutsuz oluşlarıyla yaralıydım
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
