Hayat'a gözlerimi açtığımda,dünya'yı sevdim, kainat'ı sevdim, gökyüzünü sevdim, memleket'imi vilayetimi sevdim, kasaba'mı nahiye'mi sevdim, köy'ümü mahalle'mi sevdim, dost'umu arkadaş'ımı sevdim,evimi kardeş'imi sevdim, ağladığım oldu, güldüğüm oldu, varlığı yokluğu gördüm, sabırlı oldum şükrettim, ne zaman ki menfaat'e satıldım, riyakarlığı gördüm, ihanet'i gördüm, kızdım kendime, kaderime küstüm, yalnızlığı sevdim ve şimdi çok yalnızım...
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta