Ey Gönül!
Yâri düşünürüm ıssız gecede,
Kâğıda derdimi yazarım şimdi;
Kendimi ararım sanki hecede,
Sabaha karşıdır sızarım şimdi..
Sessizliğin nasıl heybetli sesi,
Ruhumun aksidir solur nefesi,
Gönül ki kuş idi, göğüs kafesi,
Bildiğim ezberi bozarım şimdi..
Onsuzken yitirdim gözde ferimi,
Taşlara vururum her ân serimi,
Hasretiyle canlı canlı derimi,
Nesimi misâli yüzerim şimdi..
Karaltı gölgeler aynen hayâli,
İçime dert olup durur ahvâli,
Zihnimde raks eder gibi suâli,
Nerdeyse sırrını çözerim şimdi..
Kendimdi kendime izâhla perde,
Bulduğum bilemem acaba nerde?
Hemi uzaklarda hem yakın yerde,
Gönlümde resmini çizerim şimdi..
Tarsusi haddimi anlatsın dilin,
Ağızlarda sakız şu deli zilin,
Leylâ diye diye bitiyor pilin,
Mecnûni habire gezerim şimdi...
Kayıt Tarihi : 20.5.2017 19:55:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!