Silinip Gideceğim Şiiri - Kasım Kobakçı

Tüm içtenliğim, boşa harcandı,
Beni bu duruma düşürenler, sevindi mi?
*
En değerli varlığım güvenimdi,
Onu da verdim, hiç sakınmadım,
Meğerse, en derinden aldanmışım,
Nasıl bir körlükle, inanmışım.
*
Yazık ki, bütün o sözler sahteymiş,
O saf görünüşe, bu gönül kanmış,
Geriye, sadece enkazı kalmış,
Neden bu tuzağa düştüm, anlamadım ki.
*
Ne bir umudum var, ne de dayanağım,
Kalmadı sığınacak, bir ocağım,
Bir karanlık kuyuya, tek başıma yuvarlanacağım,
Onu da elbet, bir gün göreceğim.
*
Yaşadığım her gün, dertle yoğruldum,
Kime tutunduysam, oradan savruldum,
Bu sahte yüzlerin, ortasında kavruldum,
Bir gün ben de, bu diyardan görünmez olacağım.
*
Bütün çabam, böyle heba oldu,
Ruhumun bahçesi, aniden kurudu.
*
Sırtımı döndüğüm an, vurdular beni,
Kestiler, son kalan nefesimi,
Hiç mi düşünmediler, akıbetimi,
En yakın bildiğim, yabancı çıktı.
*
Eyvah ki, bu alem böyle dönermiş,
İtimat ettiğin, ateşi körüklermiş,
Ağlasan da, halini kimse görmezmiş,
Niye bu oyuna kandım, bilemedim ki.
*
Ne bir sevincim var, ne de beklentim,
Dünyada tükendi, tüm iyi niyetim,
Bir dipsiz boşluğa kaldı, son hareketim,
O da, yakında son bulacaktır.
*
Doğduğumdan beri, hep sınandım,
Kimi dost bildiysem, ona aldandım,
Bu acımasız çarkın, içinde yandım,
Bir gün ben de, bu alemden silinip gideceğim.