Şiirsiz Şiiri - Özlem Akşit

Melek masumiyeti bir isyana
Dimdik bir dalgakıran
Şiirsiz hayatın.
Hayatın şiirsiz beton bir duvar.
Duvarın içinde bir kuyu
Ürkünç dipsiz bir derinliği
Ve sessizliği yankılar.
Bedenin de yaşar gider şiirsiz
Ve dokunuşların her tende
Esrik ve gölgesiz.
Sahip olduğun
Her önemsiz şey gibi
Günlerin kuytusunda
Kaybolur her kaybolan şey gibi
Dalgalardaki tuzlu köpük
Havada dağılan is kokusu
Bir yaz sağanağının
Delişmen sahte coşkusu
Şiirsiz ruhun,
Yaldızlı kapağı kolayca kapanan
Bir seyir defterinin sayfalarından arta kalan.
Sesin şiirsiz,
Parça parça lacivert bir uzaklığa dağılırken
Şiirsiz onca kelimelerin
Erken bahar vurmuş
Coşkulu kalbini inciten
Sevince durmuş erik çiçeklerinin...
Lakin olmasaydı
Mısraları peşine düşüren
Şiir şiir bakan derin gözlerin.
Şiirler de utanırdı
Bu kadar zalimce vurulmaktan
Ayrılığa bu kadar yakın
Sevdaya bu kadar uzak
O bakışlara her gece
Ab-ı hayat bin dize doğurup
Şafakta öldürdüklerine
Bıkmadan usanmadan
Can vermeye yorulmaktan...