Bir zaman uzun şiirler yazardım satırlarımda.
İçimde biriken saman alevi gibi günden güne yanıp sönen yokluk boğazıma dizilen bir tomar soğuk algınlığı sancısı gibiydi.
Seslendikçe duyulan duyuldukça rahatlayan bir merhem olurdu ruhuma şiirlerim.
Yoruldukça ağırlaşan kelimelerim uzayan şiirlerimi kısırlaştırmıştı
Sevgiyi tarif edecek takati kalmadığı için değilde sevgiye kırılan kalbimin sancısı dizginliyordu kelimeleri genzimde.
Ben geceyi ağır bir mahkum gibi çağırırdım gözlerime
Titrek ruhum ağır sancılar geçirdi hayli zaman.
Tamamını Oku
