Ben bu iskelenin süryanisiyim
giden gider
bana kalır güneşin kızıllığı
herkesi uğurlayan o uğurlanmaz hüzün
ayırmaz kıyısından içimdeki korsanı
Yalamadır rotası
ipi kopuk bir kavmin
suyu görünce yekten hain hain gülümser
çünkü karda iz tutan bir yüzü yoktur suyun
göç denen çingeneden aşinalığı siler
İki alem arası
bu zalim arasattan
bahar denilen savruk melek de geçen bazan
terli avuçlarında tuttuğu şu uyruksuz
ağır gülü unutur gider dalgınlığından
Artık kalın halatlar yalnızca ruhum için
dalgalar çekip onu sanki benden alacak
tükendi pörsük hayat
pösteki sayar gibi
geriye ne kaldı benden başka salacak.
Şiiri Değerlendir
Yaşlı kalbimin ensesinden öpülmüş çocuğusun sen.
Dostluğumuz bu camın arkası ile sınırlı değil biliyorsun Muzaffer ağbi.
Yarın günün şiiri köşesine bakma fırsatın olursa senin için Bilal Oğlanın hikayesini anlatırım.
Allah'a emanet kendine mukayyet ol ağbi.
TÜM YORUMLAR (27)