Şiir gibi adamdı
Bir gülüşü vardı sanki o gülünce güneş açıyor
Bir bakışı vardı sanki o bakınca gözlerinin ışığında yıldızlar bile sönük kalıyordu
Bir kipriği vardı ok gibi her kırpışında kalbime saplanırdı
Bir elleri vardı sanki eli elime değince gökyüzü ayaklarımın altına inerdi
Bir sesi vardı sanki o konuşunca dünya susuyor onu dinliyor gibiydi
Bir yürüyüşü vardı namerde korku salan mert bir duruşu vardı
Yağmuru seviyorum diyorsun,
yağmur yağınca şemsiyeni açıyorsun...
Güneşi seviyorum diyorsun,
güneş açınca gölgeye kaçıyorsun...
Rüzgarı seviyorum diyorsun,
rüzgar çıkınca pencereni kapatıyorsun...
Devamını Oku
yağmur yağınca şemsiyeni açıyorsun...
Güneşi seviyorum diyorsun,
güneş açınca gölgeye kaçıyorsun...
Rüzgarı seviyorum diyorsun,
rüzgar çıkınca pencereni kapatıyorsun...
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta