Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Özgür olduğum,
Kokladığım,
Dokunduğum,
Sevdiğim,
Seninle olduğum,
Senin olduğum,
Tek yer…
duygu yüklü...,tebrık ederim
Kazım Beyin şiirni okurken şunu düşündüm.İnsan oğlunun ilk öğretmeni A N N E dir.
Ruhumuzu şekillendiren tohumları şefkati ile ekleyen ilk insan, ilk öğretmen annedir.Bu tohumlar zaman geçtikçe, yaş başını aldıkça karakter ve kişiliğin oluşmasının temeli olarak gelişip serpilmekte.İlk mutluluğu, ilk sevmeyi sevilmeyi, acıyı; ilk kazanmayı kaybetmeyi.....Anne ile öğrendik anne ile yaşadık.
Hangi duyguların iz düşümleri ruhumuzda daha belirginse ona göre kişilik kazanılıyor.
Kazım bey aynı zamanda kendisini yazmış, kendisini tarif etmiş veee şiirin gönüllerde iz düşümü ne KAZIM Bey o....
Yaşamın avutan ayrıntılarında
Doğru zannettiğimiz davranışlarımız,
Yanlış gibi algılandığında
İki farklı çelişkiyiz…
Bazen çok ilginç,
Bazen de eğlencelisin
Acıyı hiç unutturmayan…
Yanlışlarımı gösteren öğretilerinde
Güçlü önsezilerinin şaşırtıcılığı,
Ne denilebilir ki... güzel dizelerle örülmüş şiir, söylemiş her şeyi...bir anneye hissedilen muhteşem duygularla bezenmiş, içten buram buram anne sevgisi kokan şiire ve şaire tebrikler .
Bu şiir ile ilgili 33 tane yorum bulunmakta