Kazım Uzun Şiirleri - Şair Kazım Uzun

Sana vasiyetim olsun.
İçin kan ağlarken
Bensiz dünyada.
Elimi bırakma
Kalabalık dağıldığında.

Duyun hümanizmi savunanlar
Yurtsuzlar insanlıktan ne anlar
Elin önderiyle avunanlar
Türk’üz biz, Atamla övünürüz

Canım evlatlarım;
Dünyaya doğan güneşin,
İlk ışıkları gibiydiniz…
Siz, bizim için
Kavurucu bir yaz mevsimindeki
Dingin gecenin akabinde

Karlı ve soğuk bir gündü,
Hayatımın en nadide
Çiçeklerinden biri
Kardelen gibi başını uzattığında
Hayata…

Zaman çok değişti dikkat etmeli
İyiyi kötüyü bilmeli insan
Öğrenmeye dostum ilme gitmeli
Eğriyi doğruyu bulmalı insan

Bağımsızlık timsali dalgalan al bayrağım
Şerefle salın gökte huzur bulsun oymağım
Sen durdukça gönderde benim varlık kaynağım
Rabbime secde için yetersin gönül bağım

Terk edilmez asla canda gönüldeş
Dikilene kadar başucuna taş

O nimettir bizde şükredilen aş
Kurbandır yoluna beşerdeki baş

Ayın şavkında vurdun yüreğime
Karanlığıma şimdi ziyasın
Dut yemiş bülbül dillerime
Ezginle türkülerimde nidasın

Kaptanım için için ağlamaya yükümlüydü

Zaman en güzel zamanlarını zamansız verdi
Sığınmaya girdi, liman dalgalarıyla serdi
Ayakta durmakta zorlanan mecalsiz kaptanı

Hele bir yol sorsana ana, bu oğlan niye aramaz
Katı görünürüm uzaktan, ama yüreğim dayanmaz
Telefondaki nefesine, sanarmısın ki ağlamaz
Yok be ana katı değilim, hüznü özüme saklarım