Şiir... Şiiri - Hasan Belek

Duyanlar anlarmış, demek ki neymiş
Gönül dergâhının, sesidir şiir
Şairin yüreği, yanan bir evmiş
Milletin derdinin, hasıdır şiir.

​Bazen bir bebeğin, ağlamasında
Bazen bir annenin, ağıtlarında
Bazen bir yetimin, ah vâhlarında
Mazlumun dinmeyen, yasıdır şiir.

​Dostu dosta bağlar, görünmez bir bağ
Kâh yeşil bir vadi, kâh yüce bir dağ
Söndürmez ateşi, ne kar ne de yağ
Yürekten yüreğe, sızıdır şiir.

​Mecnun'u inleten, Leyla'nın adı
Ferhat'a o dağı, deldiren yâdı
Kerem'i yandıran, Aslı'nın od'u
Aşk âteşgâhının, közüdür şiir.

​Çanakkale'deki, kınalı kuzu
Mehmet'in alnında, parlayan yazı
Şehidin toprağa, düşen o yüzü
Vatanın bağrının, izidir şiir.

​Yunus'un dilinde, sevgi pınarı
Veysel'in sazında, gizli efkârı
Köroğlu'ndaki o, yiğitlik nârı
Halkın vicdanının, sözüdür şiir.

​Şair var oldukça, sönmez bu ocak
Heceyle, serbestle, dolar her kucak
Mirastır bizlere, kalır son durak
Hasan beni bulan, yazıdır şiir...

Hasan Belek
22 Ekim 25-Akçay