Şiir Şiiri - Halil Türkoğlu

Bir şiir;
Şiir ki sislerle alakası var.
Ne karanlık
Nede bilinmezlikten aykırı,
Yürür kalem,
Üzerime yürür.
Gözlerime kaçırır yazdığını
Şiir ki;
Gözlerim düşürür.
Silerim,
Tekrar yazar,
Belki çöpe atar,
Atmazdım yinede
Selam verir gibi geçerdim.
Bitmez şiir,
Bitirilir.
Yinede geçmiyor ömür !
Mürekkebim dolmadıkça,
Kan tükürülür.
Tükendikçe yazacak gibi sanki
Sanki bir dua okunuyor da;
Dudaklar duyurmuyor
Öpüyor,öpüyor
Kendi değil de sanki rujunun izi kalıyor.
Dururum aslında bu yolda
Omzuma yaslanıp başını koyduğunda
Bir yerde beklemelerim azalıyor,
Hiçlik ruhumla yarışıyor.
Yazarım o ben olduğunda
Kanım canıma bir ölçek fazla.

Çamaşırın suyunu sıkıp,ipe asmak gibi
Ayın önünde titreyen,üşüyen yaprak gibi
Sel gibi,zaman olur çisiler gibi
Ormanda kaybolur, bağırırsın da kimse duymaz gibi
Anlamaz kimse

Bir gün senide
Söyler şiirin biri

Tastamam bir şarkı var
Serin ılık bir meltem esintisi
Çok canın yanar
Sanki bir kaynaktan fışkırır da
Ellerine dolup, ellerinden kayar ya...

Şart koşturur şiir
Aslın yoktur.
Garip bir hava değişimi
Can şarttır, kan oluktur.
Öyle tatlıdır ki gözlerinin içi,
Öyle sıcaktır ki teninin ateşi.

Bir gün senide söyler
Şiirin biri.