Kalın hüzünlerle bir kabuk ördüm kendime,
Günlerdir cenin pozisyonunda bu kabuğun içindeyim,
Tüm pencerelerimi kepenkleriyle birlikte sımsıkı kapattım,
Sancılı günler geçiriyorum;
Doğum ya da ölümün orta yerine sıkıştım,
Kendimi bekliyorum,
Kendimden haber bekliyorum.
Her gün bu kadar güzel mi bu deniz?
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
Devamını Oku
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
İnsan olarak bizler hayatımız boyunca kendimizi yenilememiz gerekir. Bazen de, bazı sebeplerden dolayı tıpkı şiirinizdeki gibi sil baştan yapmak isteyebiliriz.Aslında buna birçok insanın ihtiyacı vardır ama,içimizdeki yürekli insanlar sadece hem itiraf ederler, hemde, kendilerini sil baştan yenilemeye başlarlar.Kısacası yürek ister. Bravo arkadaş, Sevgiyle kalın,
Temel Duran
Kendinden yeni bir ben doğurdun mu hiç?
Sıfır, taptaze, el değmemiş...
Yepyeni bir ben...
Ayıklayabildin mi tüm hatalarını,
Bakabildin mi en tepeden?
Olanı biteni en adil gözlerle görmeye çalıştın mı?
İşte ben şimdi bunu yapmaya çalışıyorum.
Yeniden doğup, aranıza geleceğim.
Yani, umarım.
Kutluyorum şair,şiir tadında şiirdi,
Hep aramızda olmanız dileklerimle saygılar.
Şeyhmus Sait Aydın
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta