Mevsimlerden bir sonbahar gecesiydi.
Ekim ortalarında ılık bir sonbahar
Gecesi...
Rüzgarın serin esintisi daha dün gibi
İçimi titretti.
Esti esti ve gizlice yan masaya geçti.
Sonra zaman avuçlarımdan
Bir yıldız gibi kaydı.
Gözlerimde bir damla yaş vardı.
Bizim için akan
Hikayemize ağlayan
Göz pınarları...
Bir kadın çizdim
Kederi karanlığıyla paylaşan
Sevdasını yalanlarıyla tamamlayan
Bir çile
Bir kader
Söz bitti söyleyecek bir laf
Bulamıyorum.
Zaman avuçlarımın arasından nasılda
Kaydı tutamıyorum.
Söz vermiştim yıldızlara bu gece
Onlara aşkımı söyleyecektim.
Güneş doğdu bak uyandım.
Geçmişin izlerini siliyordum ki
Aşık olmuşum.
Bir kuş kondu yüreğime
Nasılda kanat çırpıyor
Bir hayli telaşlı.
babasından ona kalmıştı
bu koca krallık
birde asalet,ona çok yakışırdı.
bir gün dağlar eridi
nehirler taştı
ve birden
Ah bu sevdalar
Sevdalar olmasa adamı
Ne yakar
Kim takar sabah olmasa
Gün batmasa
Sevdalı eller değmese
Hayat devam ediyor diyordun ya
Hakikaten edermiş.
Sonunda bunu anladım...
İklimlerim itiraz etse de
Önce güneşe aya
Herkes bilir bunu ben uçarım
Kelebekler gibi
Beyaz üzeri benekli
Kanatlarım var.
Herkes bilir bunu çiçeklere konarım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!