Seyrana Çık Şiiri - Veysel Soysal

Birgün insaf edip de seyrana çık,
İşmar eyle, yol boynuna dolanam.
Bir serviye benziyorsun apaçık;
Salın, süzül gel, boyuna dolanam.

Usul boyun andırıyor elifi.
Bahanenin bulunmuyor kılıfı,
Gerdanına salıver de zülüfü;
Kokluyayım, gül boyuna dolanam.

Varsın adım senin ile dillensin.
Yanakların bergüzarı yollansın,
Badı saba savursun da tellensin,
Saçlarını sal, boyuna dolanam.

Nazendesin işvelerin iş gibi.
Buzdan çıkmış, bakışların kış gibi.
Annacımdan geçip gitme düş gibi
Birkaç dakka kal boyuna dolanam.

Timsalisin gök yüzünde meleğin
Söyle bilem, nedir; istek-dileğin?
Gümüş müdür, sedef midir bileğin
At boynuma kol boyuna dolanam.

Yol gözlerim, ağarıyor saçlarım
Durakları ikilerim, üçlerim…
Besbelli ki affolmuyor suçlarım
İşte kılıç çal boyuna dolanam.

Bekarların başlarına darısı;
Oluversen şu fakirin karısı.
Oğul versin iki gönül arısı;
Sevgi petek, bal boyuna dolanam.

Yolu keser, beliklerin engeli
Hara verir yürekteki mangalı.
Şerha eder zülüflerin çengeli
Kan damlası hal boyuna dolanam.

Bu hasretten geldi gayri gınağı,
Göçmen kuşlar terk eyledi düneği.
Bir kez öpsem, ne olurdu yanağı
Alma gibi, al boyuna dolanam.

Ağyar ile ahdi peyman edeli,
Muhabbetin ağır oldu bedeli.
Vermek için borç mu alsam vadeli;
Yok ki para-pul boyuna dolanam.
Vuslat dedikçe sen mühleti uzat,
Dost meclisinde kuruludu mezat;
İstersen sat, dilersen eyle azat,
Bendeniz dir, kul boyuna dolanam.

Senelerce kara bahtım uyudu.
En sonunda husumetin büyüdü;
Muhabbetin elindedir kayıdı;
Sicilinden sil boyuna dolanam.

Bu günlerde kim sadık ki ahtına,
Ömür boyu hasret çıktı bahtına.
Leyla çakar babasının tahtına,
Beni çeker çöl boyuna dolanam.

Tatmin olman türlü çeşit misalle,
Senelerce avunmuşsun masalla.
Veysel Soysal öldü işte musalla
Namazımı kıl boyuna dolanam.