Seyfeddin Karahocagil Şiirleri - Şair Se ...

Şu Koca Dünyaya dün, bugün, yarın
Burası geçilmez der Çanakkale
Akif’in diliyle bütün edvarın
Hercümerç olduğu yer Çanakkale. S. Karahocagil

Çanakkale benim, şehitler benim.

Çıkıp billur mehtaplarda gezince
Sanki bir sihire bürünür her yan,
Dalıp düşünürken derin, derince
Dereler seslenir, 'uyan hey uyan! ..'

Biliyorum ne yabani diyarsın,

Tan yerinde yanan ilk ışık,ilk nur,
Adınızla şöyle girmiş iç içe,
Bakışlar ardında o nazik gurur,
Peri diyarından bir kraliçe.

Ufuklar gömülü gözlerinize,

Ekmekten çok, sudan çok,
İnan, seni istiyorum.
Gözümde hiçbir şey yok,
İnan, seni istiyorum.

Ne Dünyayı, ne de varı,

Kadınlar mı Akılı, Erkekler mi? ..

Not: Bu hikâye halk arasında söylenir. Yaşanmış mıdır, yaşanmamış mıdır bilemem. Şimdiye kadar kimsenin kaleme aldığını da görmedim.Benim çok hoşuma giden bir hikâye olduğu için Yazmayı düşündüm.

Anlatıldığına göre Trabzon ilimizin Deniz kıyısında olmayan bir köyünde Normal hayat süren bir aile yaşamaktadır. Evin erkeği biraz kazak yapılıdır. Her fırsatta hanımına tepeden bakar ve onu küçümseyen davranışlarda bulunur. Hatta çoğu zaman:
-Senin aklın kesmez. Sen ne bilirsin. Kısa aklınla her işe karışma gibi laflar etmekten geri kalmaz.

İnsan için zaman
Dündür,
Bugündür,
Yarındır.

Üçünün de kıymetini bimeli..

Katılım Şiirlerim.

İmanla yoğrulmuş kemiği eti
Alem-i İnsanın seçkin milleti
Ol Muhammed Mustafa’nın ümmeti
Bir mübarek gülün kokuşuyam ben..

Hileyle düzenle işi aşıran
Rabbimin koyduğu yolu şaşıran
Dünyadan uhraya odun taşıyan
Söyleyin önüne hangi rah çıkar? ...Osman Öcal'a
***
Ne olursa olsun insan

Yüreğimiz yangın dünya karanlık
Efendime muhtaç bütün insanlık
Bekletme nolur şöyle bir anlık
Ravzadan alda gel nur seher yeli

Yaradan aşkına sayarsan hatır

Bir ruya gördüm çok,pek çok sevinçli bir ruya;
Öğretmen olmuşum,cennet gibi bir köye vermişler guya.
Minimini talebelerim var.
Birinin ismii Suna,
Diğerlerinin; Fatma,Recep,Engin,Tuna,
Oynuyorum onlarla çocuk gibi,