Seyfeddin Karahocagil Şiirleri - Şair Se ...

Çocukluğumun silahı
Gençliğimin ahı
Olgunluğumun ürperten günahı

Seninle suladım umut yollarını
Seninle yıkadım kara bahtımı

Benim için bi masaldın,
Mazimizde öyle kaldın.
O buğulu bakışlarla
Kaç kez beni, benden aldın.

Bu nasıl huy, nasıl haslet,

Şu Koca Dünyaya dün, bugün, yarın
Burası geçilmez der Çanakkale
Akif’in diliyle bütün edvarın
Hercümerç olduğu yer Çanakkale. S. Karahocagil

Çanakkale benim, şehitler benim.

Çıkıp billur mehtaplarda gezince
Sanki bir sihire bürünür her yan,
Dalıp düşünürken derin, derince
Dereler seslenir, 'uyan hey uyan! ..'

Biliyorum ne yabani diyarsın,

Tan yerinde yanan ilk ışık,ilk nur,
Adınızla şöyle girmiş iç içe,
Bakışlar ardında o nazik gurur,
Peri diyarından bir kraliçe.

Ufuklar gömülü gözlerinize,

Ekmekten çok, sudan çok,
İnan, seni istiyorum.
Gözümde hiçbir şey yok,
İnan, seni istiyorum.

Ne Dünyayı, ne de varı,

Kadınlar mı Akılı, Erkekler mi? ..

Not: Bu hikâye halk arasında söylenir. Yaşanmış mıdır, yaşanmamış mıdır bilemem. Şimdiye kadar kimsenin kaleme aldığını da görmedim.Benim çok hoşuma giden bir hikâye olduğu için Yazmayı düşündüm.

Anlatıldığına göre Trabzon ilimizin Deniz kıyısında olmayan bir köyünde Normal hayat süren bir aile yaşamaktadır. Evin erkeği biraz kazak yapılıdır. Her fırsatta hanımına tepeden bakar ve onu küçümseyen davranışlarda bulunur. Hatta çoğu zaman:
-Senin aklın kesmez. Sen ne bilirsin. Kısa aklınla her işe karışma gibi laflar etmekten geri kalmaz.

İnsan için zaman
Dündür,
Bugündür,
Yarındır.

Üçünün de kıymetini bimeli..

Hileyle düzenle işi aşıran
Rabbimin koyduğu yolu şaşıran
Dünyadan uhraya odun taşıyan
Söyleyin önüne hangi rah çıkar? ...Osman Öcal'a
***
Ne olursa olsun insan

Katılım Şiirlerim.

İmanla yoğrulmuş kemiği eti
Alem-i İnsanın seçkin milleti
Ol Muhammed Mustafa’nın ümmeti
Bir mübarek gülün kokuşuyam ben..