Çok susmuşum ben, konuşmaya ihtiyacım var
Ama dilim varmaz, kalbim el vermez
Eliyle vicdanını kapatmış insanlara
Bülbül olmaya dilim varmaz
Sus yüreğim, seni sadece sen duyarsın
Söyle içinden geleni
Anlat sen çekinme
Dinliyorum sen fark etmesen de
Herkes ihanet etmez sese
Bazı insanların kalbi denizler kadar derin
Rüzgarın getirdiği sırlar ile doludur
Biliyorum dönemezsin
Gitmek istedin gittin sen
Ama şimdi istesen de
Bu şehre geri dönemezsin
Seni öyle çok özlüyorum ki
Yıllar önce gittin sen benden
Artık alıştı yüreğim yokluğuna
Dönmesen de olur yaşayabilirim sensiz!
Soğuk rüzgarlar esiyor bu şehirde
Çok üşüdüm çok yalnız kaldım
Durgun denizleri aşamadım ben
Senin gidişine yetişemedim
Hayal meyal hatırlıyorum gidişini
Alışamadım bu sensizliğe
Durgun denizleri aşamadım ben
Bir insan sevdiğini anladığında
Sevdiğinin kulakları değil
Kalbi çınlamalı
Bir insan sevgiyi düşlediğinde
Gözlerine kapatmalı
İnsan düşünce anlıyor
Tek başına yol almanın
Hayattaki arz ettiği önemi
İnanarak umutla yol alıyorsun
Kalbini dayadığın insanlar vardır
İlk onlar bırakır ellerini düşersin
Düşüncemde sen varsın sevgilim
Ay ışığı kadar aydınlık
Yıldızlar kadar parlak
Dalgalar kadar sert ve narinsin
Düşüncemde sen varsın sevgilim
Titrek ellerim var
Kalemi elime aldığımda
Seni anlatmaya korkak ürkek ellerim var
Anlattığım gidişin ise zor
Tutamam kalemi titrer ellerim
Eylül yine sen geldin
Tutamıyorum ellerini korkuyorum
Aşk bana varana kadar
Ben onda darmaduman oluyorum
Eylül her yıl bekliyorum seni
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!