Şeyda Bozkurt Şiirleri - Şair Şeyda Bozkurt

Yüreğimi dağladılar
Beni karanlık akşamlarda yalnız koydular
Sahiller yoldaşım oldu
Sensizliği adım adım izledim
Sessiz, sessiz bağırdım İstanbul Boğazı’na
Neden ikiye böldün bizi?

Aşk bazen hayal kırıklığıdır
Onu bir kere görürsün
Ve ona deli divane âşık olursun
O günden sonra bir daha
Onu hiçbir yerde göremezsin
Gözlerin her yerde onu arar

Yerim nerede bilmiyorum
Ne kalabiliyorum ne de gidebiliyorum
Kalbimi nereye koyacağımı bilmiyorum

Nasıl yaktınız içimi nasıl?
Nasıl yaktınız ki bu kadar,

Hayat aktıkça zaman içinde
Seni işledim oyama
Sabırla özenle işledim aşkını
Çemberimde bir hatıra o oya

Hayat devam ediyor diyenler için

Gün olmuş sana yürüdüğüm yollar uzamış
Zamanla geçtikçe çoğalan duraklar
İçimde dağ olan özlemim
Ama olmaz bu imkansız bu yasak
Bu yol bizi bize katmaz kesişmez bu yol

Hilalin dolunayı özlediği gecede
Ben yollarda sokakları tüketirken
Sen kimin ellerindeydin?

Ben gözlerimde seni ararken
Seni özlemekten tükenirken

Başlarken biliyordum sonunu
Her şey bir anda bir günde oldu
Dolu dolu bir gündü
Yaşarken heyecan oluyor da
Acısını çekerken hissede hissede yaşıyorsun
Kanaya kanaya yok oluşunu izliyorsun

Belki yarınlar o kadar uzak değildir
Bugünleri nasıl unuttuk?
Umutlarımızın ellerini nasıl bıraktık?
Niye gelmiyorsun? Artık beni hatırlamıyorsun

Bana ait olanlara ne kadar uzağım?

Yazın ortasında üşüyorum ben
Üşüyorum çünkü sen yoksun
Gözlerimdeki seni hiç görmedin sen
Bana hiç fırsat vermedin sen

Sen ki yüreğimin en güzel yerindesin

Sen benden çoktan gitmişsin
Ama gönül bunu yeni fark etti
Senle yaşadığımız yerlere sensiz gidince
Anladım senin bende çoktan bittiğini

Sensiz yürüdüm senle yürüdüğümüz yolları