Her başlangıç bir rüzgâr ile gelir insana
Rüzgârı hissedersin teninde
Onu hissedersin ama dokunamazsın ellerinle
Bir yaprak savrulur rüzgârda
Sevgiliden gelen bir mektup misali
Her gecenin bir sonu var
Her sabahın bir sonu var
Sensiz geçen her gecem
Sensiz geçen her sabahı sorma bana
Bir mum ışığına gizledim her şeyi
Sana dair kalan çok fazla anı var
Bu şehrin dört bir yanında sen varsın
Hasretin var yüreğimde
Seni bekler bu kadın ve seni özler
Sana dair kalanlar zamanla tükeniyor
Sen bana ait değilsin!
Yasaklı toprak kokusu gibisin
Senin yağmurların her zaman yağmaz buralara
Zamanı vardır, vadesi vardır
Sana ait bu şehir!
Hiçbir zaman çöl olmaz
Bana senden sonra olanları soruyorlar
Senden sonrası hiç olmadı
Anlatılacak pek bir şeyim yoktu
Mavi uğultularda kaybolmuştum
Bana seni soruyorlar anlatamıyorum
Beyaz bir kâğıda anlattım her şeyi
Sıra, sıra yazdım bütün cümleleri
Seni anlattım yağmura nasıl benzediğini
Senden sonra yağmurlar sadece yüzüme yağdı
Kalbimdeki sensizlik sancısı
Nasıl bu denli uzun yollar?
Sana ulaşmak ne mümkün
Varlığında var olan duygu neydi?
Şimdi neden kendine döndün?
Sebebi ben değil miydim?
Yüzündeki o tebessümün
Hani sevgilim bahar gelince
Sende gelecektin
Yapraklar dökülecekti
Yavaş yavaş ağaçtan
Eylül gelecekti
Seni içimde saklıyorum
Orada büyüyüp orada öleceksin
Şu an büyüyorsun bende
Ama yarın öleceksin, benim olmayacaksın
Biliyorum güneş bugün doğacak
Gözyaşlarıma sakladım tüm gerçekleri
Onlar akarsa göreceksin sana sevgimi
Sensiz olamam diyordum
Fakat alıştırdın beni sensizliğe
Bu şehirde sensiz baharları yaşıyorum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!