Gökyüzündeki yıldızlar kadardı sevgimiz
Onları saydığımız kadardı gecelerimiz
Bir yaz akşamı kadardı gecelerimiz
Hasretin körelttiği kadardı sevgimiz
Hâlâ aynı bakışlar aynı gözler
Ben her gün ışığını gördüğümde kaçıyorum
Çünkü sen karanlıksın
Ben her savaş meydanında seni sevdim
Çünkü sen aşksın
Ben bu aşkı yemin bildim
Çünkü senden çok aşkı sevdim
Sonbahar rüzgarları esiyor
Bu rüzgarlar darmadağın etti
Bizi sevgimizi ve her şeyi
Toplamak zor parçaları
Bulmakta çok zor
Bu sana son feryadım
İyi dinle bu sözlerimi
Seni senden çok sevdim ben
Her nefeste seni yaşadım
Gecem de gündüzüm de sendin
Daha kimler gidecek bu istasyondan?
Daha kimleri kaybedeceğim bu istasyonda?
Bu son istasyondan gidenlerin
Kim olduğunu bile hatırlamıyorum
O kadar çok insan gitti ki
Sonsuz bir kuyuya düşer gibiyim
Geri dönüşü olmayan bir yoldayım
Seninle başlayan bu hayat
Artık ağırdan alıyor kendini
Mevsimlerin bile kendini ağırdan aldığı
Sonsuzluk sevmek
Sevildiğini bilmek midir?
Sevgiyi hissedebilmek
Ya da yaşayabilmek midir?
Sonsuzluk ölüm mü?
Tükeniyor bazen insan sebepsiz
Aşk tükeniyor kırık yanlarımızdan
Biten bir aşkta neden tükenir ki insan?
Tükeniyor kalp ağırlaşıyor acıdan
Avuçlarında kalan boş hayaller
Bizi acılar serpiştirmedi mi?
Bizi hayat ikiye bölmedi mi?
Aramıza, yâdımıza hasret koymadı mı?
Ellerin uzak üşüyorum, dönsen diyorum
Hasretime su olsan
Vakitsiz gelmiştim sana
Ellerinden tutmak istemedim
Buna cesaret edecek kadar
Sevmedim seni haziran
Belki de vazgeçişti bu
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!