Severken göremedim kendimi kaybettiğimi
Bir adım daha yaklaşsam ruhum yaralanacaktı belki
İçimde büyüyen bir fırtınaydı zannettiğim sevgi
Acı verse de kilidi kırılmış oda gibi
Sayamadım kaç kez sustuğumu
Defalarca kendimi senden koruduğumu
Biliyordum dokunsam tehlikeli olduğunu
Kabul edemedin aşktan korktuğunu
Adını anmasam da kazıdım zihnime
Söz verdim seni unutmak için kendime
Şimdi aynaya bakanın kim olduğunu bilmesem de
Başarmıştım seni hayatımdan çıkarabilmede
Boğazım düğüm düğüm olurdu geceleri
Sana söyleyemediğim her cümlede olduğu gibi
Uzaktan yokmuşum gibi sevdim seni
Bilsen de tekrar parçalanacaktı kalbim
Sana doğru uzanan bir yol var içimde
Yürümeme izin vermedim her seferinde
Hala bir gün adımla seslenmeni beklesem de
Sonsuza kadar son vermiştim her şeye bu hikayede.
Kayıt Tarihi : 28.11.2025 12:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
sevdiği kişilerin başka birisini sevmelerine şahit olan tüm yaralı kalpler ve sevgisinden vazgeçenlere ithafen.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!