Sevmek, kanadı olmalı insanın, öyle basit sevmeleri olmamalı, bir kartal gibi doruklarına çıkabilmeli evrenin. Güçlü olmalı direnmeli her zorluğa ve bir serçe kadar narin olmalı bir buğday tanesini taşıyabilmeli.
Sevmek, kanadı olmalı insanın, en uzaklara gittiğinde bile geri getirebilmeli, bilmeli baharın cemre düşmüş hallerinde döneceğini.
Sevmek, kanadı olmalı insanın. Sevgiliden aldığı ışığı taşıyabilmeli evrenin yaratılış hikayesine, öyle basit olmalı masalları, ne kahramanlara ihtiyaç duymalı nede krallara.
Sevmek, kanadı olmalı insanın. Görünce güneşi O sanmalı, kanat çırpmalı yanıp kül olacağını bile bile uçmalı ona doğru.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var