Sevmek…
Bir ismi söylemeden sevinmektir bazen,
Sadece bakmakla doymaktır,
Ellerin titrer, ama uzatamazsın,
Çünkü kalbin, dilinden önce konuşur.
Sevmek, bir gülüşte kaybolmaktır,
Onun haberi bile yokken varlığından.
Bir sesini duyunca dünyayı unutmaktır,
Ve onunla sustuğunda bile huzur bulmaktır.
Sevmek, beklemektir saatlere bakmadan,
Geleceğini bilmeden, gitmeyeceğine inanmaktır.
Bir mevsimi onunla yaşamaktır içinden,
Oysa dışarıda hep kış, hep rüzgâr…
Sevmek, gururdan vazgeçmektir çoğu zaman,
Bir mesaj atmayla başlar belki,
Ama cevap beklemeden de devam eder.
Çünkü sevmek, karşılık değil, varlıktır.
Bir şarkıda onun adını duymaktır sanki,
Oysa kimse bilmez neye ağladığını.
Gözyaşların sessizce süzülürken yanaklarına,
Kalbin sadece “o” der… bir tek “o”.
Sevmek, dokunmadan bağ kurmaktır,
Ve bazen, hiç sahip olamadan yitirmektir.
Ama ne olursa olsun,
İçinde onunla kalmaktır hep… eksik, ama gerçek.
Sinan Bayram
Sinan BayramKayıt Tarihi : 27.7.2025 19:17:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!