Sevmek Bir Sessizliktir Bazen

Sevmek,
Bir ismi anmadan anmak gibidir.
Dilin susar,
Ama yüreğin her atışta fısıldar onu.

Bir gülüşün kenarında başlar bazen,
Belki de bir vedanın ucunda.
Sevmek, beklemektir çoğu zaman,
Gelmesini değil, anlamasını.

Sevmek;
Gökyüzünü izlerken aynı anda,
Aynı yıldızda buluşabilmektir.
Sen orada, ben burada,
Ama aramızda bir ışık kadar mesafe…

Bazen adını söylemeden,
Sana yazılmış bir şiiri yaşar insan.
Ve o şiirin her dizesinde,
Biraz yanar, biraz gülümser.

Sevmek,
Yüzüne dokunmadan güzelliğini bilmek,
Bir çiçeğe su verir gibi,
Yavaşça, acele etmeden yaklaşmaktır kalbine.

Ne büyük şey aslında;
Dokunmadan özlemek,
Sahip olmadan ait hissetmek,
Ve susarak bile anlatabilmek sevgiyi.

Sevmek,
Bir omuz aramadan yorulduğunda,
O kişiyle güçlü kalabilmektir.
Birlikte değilken bile,
İçinde taşımaktır onu, incitmeden.

Eğer bir gün sorarsan:
“Seviyor musun hâlâ beni?”
Bil ki, cevap çoktan yazılmıştır göğsümde
Hiç okunmamış bir mektupla birlikte.

Sinan Bayram