Sevme Oğlum Sevme Şiiri - Aygül Zade

Sevme oğlum, sevme…
Bu devirde yürekle sevmek ağır gelir.
Sen kalbini açarsın bir ömre,
Onlar geçerken uğrar, iz bile bırakmaz derin.

Duygularını alırlar eline,
Oyuncak gibi çevirirler gönlünde.
Sen “ölürüm” dersin,
Onlar “güldüm geçtim” deyip gider sessizce.

Sevme oğlum, sevme…
Bak bana, bu yürek nice yangın gördü.
Bir çift göz uğruna dünyayı sildim,
Şimdi aynalara bile küskünüm, içim çöktü.

İnanma gülüşlerine, süslü sözlerine,
Aşk dedikleri çoğu zaman bir heves.
İçten gelen sevdayı anlamaz olmuşlar,
Sen yanarken, onlar başka ellere gider nefessiz.

Bir “benimsin” uğruna kendini yakma,
Kendi özünden, gururundan çıkma.
Güvenme gözyaşına, dokunuşuna,
Çünkü bir gün “kimdin sen?” derler, kalırsın baş başa.

Sevme oğlum, sevme…
Kalbine sahip çık, kolay verme kimseye.
Sevmek cesaret ister derler,
Ama artık ihanet cesaretten daha çok değer görür bu devirde.

Evet, bazen biri çıkar,
Kalbini okşar, seni senden alır.
Ama bil ki o da bir gün susar,
Ve sen, alıştığın sesi duyamayınca dağılır.

Ben sevdim de ne oldu?
Yıllar geçti, izleri silinmedi gitti.
Bir kere “aşk” dedim saf yürekle,
Şimdi her dizede, her nefeste onun küllerini içtim.

Sevme oğlum…
Ama bir gün öyle biri çıkarsa ki,
Sana gözleriyle dua eder, susarak severse,
İşte o zaman korkma, sev, ama yine de temkinle.

Ve unutma:
Sevmek güzel şeydir, doğru yüreğe denk gelirse…
Ama yanlış kalpte heba olur aşk,
Ve geriye sadece bir daha kimseye güvenemeyen bir adam kalır…