Sevme beni Şiiri - Özer Baba

Sevme beni...
Her “seviyorum” deyişinde,
İçimden bir ben kopuyor,
Ruhum küçülüyor, ben yok oluyorum.

Sevme...
Çünkü sen sevince,
Sevgi bile kaçacak yer arıyor.
Senin sevdan, cehennemin en güzel odası,
Ateş değil, umutla yaktın beni.

Seni seviyorum dedin...
Güneşimi çaldın,
Zemheride, gecenin en kör ayazında
Beni çaresiz umutsuzca bıraktın.

Seni seviyorum dedin...
Mevsimlerim bir daha gelmedi.
Ne bir tomurcuk açtı güller,
Ne bir kuş döndü yuvasına.
Hep kar, hep fırtına oldu benim hayatım.

Beni artık sen sevme…
Seni seviyorum dedin ya hani,
Ecelim gelmeden
Azrail gibi gelip, canıma kastettin.

Sen artık…
Sen artık beni sevme.
Sevginle bile acıdan başka
Hiçbir şey doğmadı içimde.
Her “aşk” deyişin,
Bir mezar taşı dikti içime.

Beni sevme artık.
Çünkü sevdiğin her (kadın) (erkek) gibi
Beni de harcadın.
Senin sevgine güvenmek,
Silahdan çıkacak kurşunun önünde siper olmaktır.

Artık sevmek yok bana…
Artık güvenmek yok.
Senin yüzünden,
Sevgi kelimesinden bile nefret eder oldum.
Yalvarırım sana:
Beni bir daha… asla… sevme.