Buzullar eriyor sevgili...
Hasret bitiyor.
Eriyen buzulların altından
yeniden insanlık filizleniyor.
Çağ geri dönüyor sevgili.
Zulüm bitiyor.
Hasretin içimde bir volkan oldu,
patlayacak diye çok korkuyorum.
kalbimde açılan gonca gülleri
solduracak diye çok korkuyorum
Ayrılırken kalbimi bıraktım sende i
çinde saklı sevdan yaşıyor halla kalbimde
durgun akan Nehirler değil,
hırçın dalgalar alıp götürdü beni senden gizlice.
Hatırlar mısın bilmem,
ayrılırken yıldızlar söndü gökyüzünde
Bir tek sizin ellerinizi düşünüyorum.
Kırılan düşlerin kestiği yerlerimizi
Kesilse de kanasa da dinmeyen
Atması bitmeyen kalbimizi
Ve onu ve bizi ve her şeyi
Kurtaracak olan o hem duru hem hırçın sular gibi
Kaf Dağının ardında mı kaldı yaşanan tüm güzellikler? Oradamı kaldı efsaneleşmiş öyküler?
Sevdalar,
özlemler,
dostlıklar bugüne taşınmadı mı hıç?
Görmek gerek!
Yanı başımızda kafdağının ardında ki tüm güzellikler... Nice değerler yaşatılıyor, nice umutlar işleniyor nakış nakış.
Suskun kaldı sana yazdığım șiirler...
Durdurdum zamanı bu yüzden.
Çok yazdım ve sildim, beğenmedım hiçbirini.
Kapadım gözlerimi, umut ettim içimden.
Zordu sanki kalbimizin sızısı...
Kașını,
Bir ırmaktır özgürlük, çorak toprakları sulayan.
Ve bir arayıştır sevdayı karanlığın derin dehlizlerinde.
Bıkmadan...
Usanmadan...
Fikri özgür,
vicdanı özgür...
Gitmekle gidiseydi keşke
Kalanlar kalsaydı geride sessizce!
Aklımdan, fikrimden,
kalbimden dökülseydi keşke.
Ne akıl şaşkın olurdu bu işe, ne gönül kırgın,
anılar olmasaydı keşke...
Bir sabah çıkıp gelsen kapıma
Atsan üzerimdeki ölü toprağı
Mahmur gözlerime baksa gözlerin
Hoşgeldin desem…
Utanır mı yüregin ?
Suçlu sen
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!