İstanbul ağaç ise,ruhu sensin,kökü sen
İstanbul çiçekse eğer,kokusu sen,özü sen
İstanbul sevdam benim,her zerresi:Sensin sen!
Sensin inan sevgili İstanbulu sevdiren!
Yine batıyor güneş,
O çizgi üzerinden....
Kızıla boyuyor denizlerin rengini.
Kızıl, habercisi miydi siyahın?
Yoksa,
Batan günün,
Yüreğimin sesini bastırmak istercesine camlarımı sarsıyor rüzgar. Yağmur damlaları yarışırcasına iniyor gökkubbeden. Ben her damlayı indiren o meleklerden birini görmek ümidiyle yapışıyorum cama. Ah gözlerim! Acizliğini anlayıp kapanıyorlar...
Rüzgar şiddetini artırıyor, sanki içeri girmek istercesine, sanki içime girmek istercesine daha beter sarsıyor camlarımı. 'Olmaz! ' diyorum, 'Giremezsin, giremezsin'. İçeriden dışarıya doğru sarsılıyor camlarım bu kez....
Saat, sabahın ilk dakikaları. Gözlerim kayıyor duvar saatimize. Hani şu oturma odamızda duran. Hani şu gemici çapası şeklinde olan. Hani sen asmak için acele ederken, sağ alt köşesinde küçük, kırık bir hatıra bıraktığın...İyi ki de kırılmış o gün, o sağ alt köşe diyorum. Birden elimle sol yanıma bastırasım geliyor. Kendimi bir saat gibi hissediyorum o an. Benim de sol yanım kırık...Acı... Evet hala acı... Sah,i saat olsaydım zamanı durdurmaya gücüm yetermiydi? ...'Saçmalıyorum' diyorum kendi kendime. Düşüncelerimi bir duyan olsa? ! İyi ki düşüncelerimin dili artık, sadece gözlerim...Ve benim kimselerin gözlerine baktığım yok artık, kimseler de gözlerime bakmıyor zaten...
Gelişin hayat verdi
Hayatıma tat verdi.
Unutuldu ilk 'ad'ım
Bana yeni'ad' verdi.
Dünüm,günüm yarınım,
İstanbul
Uyku gibi düşerken
kirpiklerimin ucuna,
Ben Seni düşlerim hep;
Seni ve sendeki İstanbul'u.
İçimde delice akan bir nehirsin,
Ey yâr!
Gidişinin ardından
Bir ben ağlıyorum,
Bir de baharlar...
Sen gittin gideli
Kaç bahar geldi,
Susmak, bir eylemdir,
Tüm lisanlara karşı yapılmış..
Bir haykırıştır yürekten kopan
Ve sadece yüreğiyle konuşanların
duyduğu...
Susmak,Kelimelerin
Bir ev yap bize
Babacığım,
Yüreğin kadar büyük,
İnancın kadar sağlam olsun.
Çatısında al kiremit,
yan yatmış bir de bacası...
Uzun bir zaman dilimi,
Ama dokundu.
Dokundu yüreğimin
en müstesna kuytusuna.
Sakınırdım oysa
kendimden bile,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!