Sevinç İnal Şiirleri - Şair Sevinç İnal

Ne vakit ki bir şiir ayılsa sarhoşluktan
Sanki Neyzen uyanır usulca neyi ile
Ne vakit ki üşüsem o hüzünlü soluktan
Diker o gözlerini haydi der; söylet dile…

Biraz yüzü dağınık, halinde berduşluk var

Şimdi yazacaklarım sana sitemim değil
Geçen kocaman ömre biraz serzenişimdir
Sen koparsan kökümü inan umurum değil
Döktüğüm gözyaşlarım sessiz seslenişimdir…

Ben ki umuda teslim o kapında yatarak

Islak ayak izlerinden tanırım seni İstanbul
Tam aşka ramak kalmışken susmandan tanırım
Öyle ayırırsın ki yakanı, bağrım yanar
Ağlarken fütursuzluğundan tanırım..

Nasıl bir şehri alemsin bilmem,

Seni sevmenin suçu mademki müebbetti
Ne diye söylemedin sakladın da yıllara
Madem ölüm de senin gönlündeki gurbetti
Şerh düşseydin sukuta gömülseydi sırlara…

Şimdi dokunuyorken akrep yelkovanıma

Bir damla ardı sıra deryalar bırakırmış
O deryalar içinde tükenen ben olaydım
Göçüp giden yolcudan kalan hep aynı sırmış
Berzahın kapısını açtım desen istemem…

Bir ziya düştü senden karanlıkta irkildim

Hayat…
bir sanrılar zinciri say, arda arda uzanan
yarım kalanlara rağmen
bütün sanılan
sonra kopsun bir yerinden
sen ol dağılan…

Ben güle vurulan bu bülbüle ne diyem?
Bülbülü anlamayan güle ne diyem?
Sana vurulup kırılan kalbe
Beni anlamayan sana ne diyem?

Yaprağı kavuran kızgın güneşe

Zamanın akrebidir düşlerimi sokan
Sinsi tik takları ile topuklu terlik giymiş fettan
Duymasam görmesem dediğim yerde
Her saat başı gugukluyan
İsyanımın vuramadığı
Şaşırmış hedefe isabet edemiyen ok

Biz sevmeyi din sayıp aşka yürüdük aşka!
Pek çoğu meczup dedi gönül veren âşıka
Yoksul olmak nedir ki sorulur mu maşuka
Ab-ı efsun yüreği can dayanmaz berduşa…

Vermeyi iman bildik, hep gönülden derinden

Sen sevdamın ışığında karanlık duruyorsun
Bulutlara saklanan parlak bir ay gibisin
Korktuğun sevgin mi senin yarım kalmışlığımı yaşarsın?
Yaklaş bitanem dal rüzgara küsmez
Biz mahkumuz bir birimize ayrılık olmaz
Korkma kendini aldatma sevmediğinle olmaz