Kendimi yalnız hissettiğimde bana yalnızlığı unutturan,ağlamak istediğimde beni mutlu eden,sinirlendiğimde aşkıyla beni sakinleştiren,güvenimin bittiği anda kalpten verdiği sözlerler güvenimi kazanan,kendimi suçlu hissettiğimde ne olursa olsun hakkı bana verip beni bahtiyarlaştıran,huzursuz olduğum bi anda beni huzura kavuşturabilen,gülümsemesiyle hayatımı süsleyen,hayatım diyince beni kendimden geçiren,her gülüşünde bana cenneti gösteren,tripleriyle bile beni mutlu eden,gözleriyle beni kendine tekrar tekrar aşık eden,Meleğim kelimesini tek hak eden,geceleri hayallerimi süsleyebilen,geçirdiğimiz her saniyeye sükredtirip alsa pişman ettirmeyen,konuşurken bir anda uyuyup beni krizlere sokan,herşeyimi güvenemediğim çünkü herşeyimin kendisi oldugu,gece yatarken bir anda yüzümde anlamsız tebessümlere yol açan,güzelliğiyle beni aşk krizlerine sokan,beni mutluluktan ağlatabilen tek meleksin.
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;