Sevgilim
“Sevgilim” demeyi yıllarca içimde taşıdım,
Adını iç çekişlerime gizledim,
Kayıp yılların ardında,
Her yeni günü boynuma düğüm ettim.
Şimdi yolun sonuna yaklaştım.
Sensiz açtığım her sabahın serinliğine,
Sırma saçlarını serdim düşlerimde.
Her gece, gözlerimi kapatırken
Yüreğimi yıldızların arasına bıraktım.
Seni ilk gördüğüm anın heyecanı hâlâ içimde…
Bugün sana bakarken,
Zamanın anlamını yitirdiği bir boşluktayım.
Ne söylesem az gelir,
Sana olan özlemimi
Geçmişin her anısında sakladım.
Saçlarına dokunan rüzgârın esintisinde,
Üzerinden geçen kuşların kanadında aradım seni.
Gökyüzünün mavisinde,
Gün batımında yüzüne düşen hüznü kıskandım.
Gölgenin bile sana yakın olmasına dayanamadım.
Her defasında kalemi elime aldığımda,
Titreyen gözlerim mürekkebe süzüldü.
Her cümlede papatyalar açtı içimde.
Dilsiz bir ormanın karanlığında
Yankılandı adın.
Dağ eteklerinde biriken gelincikler,
Güneşin batışıyla boynunu bükerken,
Seninle hoyratlaştı denizlerin dalgası.
Yanımda olmayışını hiç yargılamadım.
Ama doğanın her güzelliğinde
Senin adını fısıldadı kalbim.
Her sabahın alacakaranlığında
Senin nefesinle uyanır gibi oldum.
Hem kendimi öldürdüm seni düşünürken,
Hem de küllerimden
Gözlerinin içinde yeniden doğdum.
Aynı suyu içip,
Aynı gökyüzünün altında
Aynı hüznü yaşadık belki.
Ve ardından…
O küçük şakalarını bile özledim.
Seni sevmeyi hep istedim.
Ama anlatmak zordu…
Başımı göğsüne koyup
Tenine dökülen gözyaşlarım
Anlatmalıydı sana içimdeki sevdayı.
Geçen yıllara rağmen
Seni hiç bir yük gibi taşımadım içimde.
Ben seni;
Bir annenin oğluna duyduğu o sonsuz sevgi gibi,
Bir babanın kızına duyduğu o saf merhamet gibi
Temiz ve yüce sevdim.
Geçen gün,
“Bir şiir yazar mısın?” dedin ya…
İşte o an anladım bu hikâyenin
Sonuna yaklaştığını.
Ama güzel bir sondu bu.
Çünkü artık ayrılık olmayacak.
Güneş yakmayacak,
Fırtınalar kopmayacak,
Gece korkutmayacak beni.
Ben bunların hepsini
Senin gözlerinde gördüm sevgilim…
Ve şimdi,
Tüm varlığımla,
Yere göğe göğsümü gere gere söylüyorum:
Ben seni çok seviyorum.
Seni delice özledim.
Sana “âşığım” demeyi
Bir övünç sayıyorum kendime.
Belki birkaç damla gözyaşı
Düştü bu satırlara.
Gözlerim ilişti o damlaya,
Ve ben kendime itiraf ettim:
Seni çok bekledim.
Şimdi kollarımı açtım,
Sana doğru dönük…
Dünyaları vaat edemem sana,
Ama huzurumu seninle paylaşırım.
Sevgimi sana veririm,
Ömrümü kalbine sererim.
Ve bu yüzden,
Sözüm sana:
Nefesim sürdükçe,
Bir ömür kendimi sana hediye ediyorum.
Seni seviyorum sevgilim…
Sonsuza dek.
Mehmet Bildir
Mehmet Bildir
Kayıt Tarihi : 2.7.2025 19:18:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!