Büyük yangınlar vardı yanmamız gereken...
Ben aslında...
Bilmelisin bu şiir aşkımın vasiyeti,
Sen çaresiz giderken ben aslında ölmüştüm.
En iyi o gizler bu gözyaşını,
Dışardaki yağmur durulmadan git.
Biz verdik kararı, eğme başını,
Gönlüne kahredip darılmadan git.
***
Beni hiç anlamadın, anlamayacaksın.
Aslında o kadar da farklı değiliz,
farklı bakıyoruz sadece,
farklı düşünüyoruz.
Senin sözde doğruların var;
benim kalpte yanlışlarım.
Ne sevdalar yaşadım,
Hepsi durur içimde.
Bir yanımda boşluk,
Bir yanımda yıkım var.
Kalburüstü duygular,
Alelade hüzünlere karışır.
Öyle yak ki derinden, dirhemim bulunmasın,
Mecnun desinler bana, bırak hiç bilmesinler.
Leyla' sı ol sevdamın, merhemim bulunmasın,
Sana ince hastalık, bana verem desinler...
Önce gözlerine veda etmeliyim,
Suçüstü duyguların uğrak mekânına.
Çırılçıplak bir acının,
baş döndüren hızına.
İnsanüstü benzetmelerin
Üzülme sevdiğim çok sürmeyecek,
Yaş gibi gözünden akar giderim.
Hastalıklı sevgim öksürmeyecek,
Ayrılık maskemi takar giderim.
Hitama erdirdin onca erdemi,
Tüm efkârımı şiirlerime yükleyip,
Yokluğunu onurlandıracak değilim.
Çünkü çelişkili de olsa,
Bir olasılık yok artık;
Gözüme duman kaçarak yazdığım,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!