Büyük yangınlar vardı yanmamız gereken...
Ben aslında...
Bilmelisin bu şiir aşkımın vasiyeti,
Sen çaresiz giderken ben aslında ölmüştüm.
En iyi o gizler bu gözyaşını,
Dışardaki yağmur durulmadan git.
Biz verdik kararı, eğme başını,
Gönlüne kahredip darılmadan git.
***
Akacak kalbinden hayatın zehri,
Her gece içtikçe beni hatırla.
Virane olunca, zamanın şehri,
Meçhule göçtükçe beni hatırla.
Acıların mahal vermez neşeye,
Beni hiç anlamadın, anlamayacaksın.
Aslında o kadar da farklı değiliz,
farklı bakıyoruz sadece,
farklı düşünüyoruz.
Senin sözde doğruların var;
benim kalpte yanlışlarım.
Ne sevdalar yaşadım,
Hepsi durur içimde.
Bir yanımda boşluk,
Bir yanımda yıkım var.
Kalburüstü duygular,
Alelade hüzünlere karışır.
Ağır aksak bir sevda yapışır da yaka/na
Hayata diş bilersin, bilmez olur muyum hiç?
Gönlün aman verse de ciğerini yakana,
Unutmayı dilersin, bilmez olur muyum hiç?
Türkülerde ararsın, kırık sazın elinde,
Öyle yak ki derinden, dirhemim bulunmasın,
Mecnun desinler bana, bırak hiç bilmesinler.
Leyla' sı ol sevdamın, merhemim bulunmasın,
Sana ince hastalık, bana verem desinler...
Önce gözlerine veda etmeliyim,
Suçüstü duyguların uğrak mekânına.
Çırılçıplak bir acının,
baş döndüren hızına.
İnsanüstü benzetmelerin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!