Sevgili Peygamberim (islamiyet ve Biz)

Sevgili peygamberim, mübarek şehir Mekke’de doğdun, ümmet için müjde oldun
Yıl 571 Âmine annemizden dünyaya teşrif buyurdun, insanlık için umut oldun.

Kutlu elçi Yaratan Rabbinin adıyla ikra oku dedi,
Kur’an’ın ayetlerini okudun, anladın, yaşadın yaşattın. İnsanlığa ışık oldun.

Güzel ahlakı tamamlamak için bütün cihana rahmet olarak gönderildin.
İnsanlığa hayatınla, yaşantınla, davranışınla doğruyu sevdirdin.

Müşrikleri ilime, bilime, ahlaka ve güzelliğe çağırdın.
Bu yolda hiçbir engel tanımadın gün geçtikçe sayıldın.

Önceleri Müslümanların sayıları azdı işkence görülüyordu.
Hz. Ömer geldi, Hz. Hamza geldi İslam gittikçe güçleniyordu.

O günler kolay aşılmadı mücadeleler yapıldı, güçlükler aşıldı.
Aklın yolu birdi, nebi hep doğruyu söyledi bu yoldan şaşmadı.

Rabbimiz Kur’an’dan inci gibi ayetler indiriyor bilgilendiriyordu.
Tarihte görülmemiş bir nur yağıyor her yer aydınlanıyordu.

En büyük acıları yaşadın, evlatlarını yaratana teslim ettin.
Zorluklar nasıl aşılır senden öğrendik, bizleri teskin ettin.

En üstün ahlaka sahiptin, hiç yorulmadın, bıkmadın uğraştın.
Bu kutlu yolda İslam için, Kur’an için, sünnet için çok çalıştın.

İslam’ın yayılması için cihat ettin tevhide gelin dedin.
Lailaheillah dedin birliğe davet ettin, bizleri kardeş ettin.

Savaşı değil barışı, nefreti değil sevgiyi, zorluğu değil kolaylığı tercih ettin.
Ümmeti Muhammed için gözyaşı döktün âlemlere rahmet ile nazar ettin.

Cahil bir kavimden âlimler yetiştirdin, zorluklara göğüs gerdin, zafere ulaştın.
İmkânsızı başardın, insanlığa ışık saçtın, kur’an’ı ve sünneti emanet bıraktın.

Ey kutlu nebi İslam 20.Yüzyıla ulaştı, Müslümanlar milyarları aştı.
Sayımız çoğaldı gücümüz azaldı, zulümlere bakar olduk hissimiz azaldı.

Gruplara ayrıştık, herkes kendi grubu ile övünür oldu ihlâs tükendi.
Uyarıları dikkate almadık, düz yoldan şaştık, kardeşlik azaldı kibre kaçtık.

Değerler sözlerde kaldı, merhamet, sevgi, saygı, adalet birer simge kaldı.
Büyükler şaşırdı, güven bitti, dostluklar ötelerde kaldı, menfaat çalıştı.

Basit nedenlerle savaşlar yapıldı, kan, işkence, açlık ve sefalet, mülteciler arttı.
Kur’an’dan ve sünnetten uzaklaştık, mefhumunu okumadık, anlamadık.
Yüce Rabbim oku dedi, okumadık, boş şeylerle oyalandık, kendimizi kandırdık.
Zevkü sefalara, eğlence ve gezmelere öncelik verdik, yolumuzu şaşırdık.

Minarelerden haydin felaha, haydin namaza denildi, üstümüze alınmadık.
Hutbeler okundu dinler gibi yaptık, kalplerimizi titretemedik gaflete daldık.

Yıllar geçti yaşlandık kendimize gelemedik, ne yapacağımızı şaşırdık, oyalandık.
Kulaklar işitiyor, gözler görüyor, diller konuşuyordu ama yanlışlara bulandık.

Ancak her şeye rağmen kur’an’a ve sünnete sarılan, hayatına katan muttakiler vardı.
İslam için ümmet için dualar edilir, birlik için gayretler sarf edilir. Samimiyet esastı.

Takva için, iyilik için, güzellik için büyük başarılar kazanıldı, zorluklar aşıldı.
Okumalar, mütalaalar, çalışmalar yapıldı, gayretler sarf edildi, nice yollar kat edildi.

Hedefleri, amaçları tevhitti, birlikti. Hep beraber Allah’ın ipine sımsıkı sarılmaktı.
Bu kutlu yolda kanlarını, canlarını, hâsılı tüm varlıklarını onun yoluna harcamaktı.

Rabbimizden niyazda bulunduk, gafiller yüzünden helak etme bizleri.
Kâfir kavme karşı bizlere yardım eyle, birliğimizi, beraberliğimizi daim eyle.

Sana layık bir kul, habibine layık bir ümmet eyle ya Rabbi
Bizleri salih kulların arasına ilhak eyle, sevdiğin kullarına dâhil eyle ya Rabbi