Sevgi Vural Şiirleri - Şair Sevgi Vural

Saçlarına kondurduğun serçeleri
Her daim ağırlar mısın?
Ara sıra baktığın gökyüzünde
Sevdiğin çiçekleri koklar mısın?

Sabahın en çil uykusunda,

Konuş sessizliğimle
Beni benden anla

Çağır en ufak kıpırtıları
Hatırlat koynuna

Başımda çiçeklerden çelenkler
Ellerimde asude-i demetler
Ayaklarıma serilen
harelenmiş çiçekler

Yürürüm ışığın gölgesinde

Sokağından geçiyorum
Bu defa evdesin. Kesin!
Aralanmış perdeleri evinin
Yarı çıplak bakınıyor penceren
Üstelik cam açık
Haydi cama çık.

Sabahın sessizliğinde uyanırsan
Görürsün! ben ordayım.
Uykusuz gecelerinin müdavimiyim
Bir pencere uzaklığında
İnanmazsan gel de bak
El sallıyorum sana

Dur! öyle bakma
Derinliğin içimde uzuyor
Suskun bakışların
Bir gece gibi yalınlaşıyor

Sokağından geçeceğim birazdan
Haydi uyan! kalk yatağından
Perdeleri aç
Davetini bekliyor pencerende
Çoktan uyandı güneş
Gerin,esne

Sonsuzluk özlemi

Sonsuzlukta erimek istiyorum
Kayan bir yıldız olmak
Dilekleri uçuşan
Duru bir su

Çevrili güneşler üzerinde
rayihası gelincik çiçeklerinin
Toplanmış menekşeler katında
devrilmiş zaman uçuşması
Serin bakraçların alacasında
kaybolan gök sanrıları

Bilgimi üreten dahi yalnızlık!
Sabrımı bileyen olmamışlık!
Yeni yetme bir çocuktur
bu bilinci öteleyen
Karaltılar içinden biteviye
seğirtip gelen