Sevenler hep gece ölür, gözlerdeki tüm düğümler sessizce çözülür
Hiçbir çözümün beni gerçeğine götüreceğine inanmıyorum artık
Geceye sürüklenen intiharım son kamçıyı vurur oldu yorgun bedenime
Bir bir ateş böceklerine dönüştü odamı aydınlatan kör yıldızlarım
Güneşi buzla kaplandı sabit kaderimin, gecenin soğuk ellerinde
Ardımda kalacak tek şey yaptığının mükafatını bekleyen korkak gölgem
Tüm çıkmaz kapılarını açacak anahtarlar benim için artık
Çiçekli badem ağaçlarını unut.
Değmez,
bu bahiste
geri gelmesi mümkün olmayan hatırlanmamalı.
Islak saclarını güneşte kurut:
olgun meyvelerin baygınlığıyla pırıldasın
Devamını Oku
Değmez,
bu bahiste
geri gelmesi mümkün olmayan hatırlanmamalı.
Islak saclarını güneşte kurut:
olgun meyvelerin baygınlığıyla pırıldasın
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta