Günler bir aydınlanır bir kararır
Gönlüm kurak sıcağı yemiş bir taş gibi ısınır
Gece soğugu yemiş bir taş gibi üşür
Çözülür un ufak olur gülüşünle...
Hani sen bir akarsu olursun da
Yatağın hep mutlu olmaya akar ya
Ben beklerim o akar suyun yatağın da
Seni mutsuz görmek burkar yüreğimi
Alırım gülüşlerini koyarım arşa
O Yüzdendir benim bahçelerimin yeşil ağacı
Senin meyvelerini verir
Ve ben o meyveleri kendimden
geçercesine yerim..
Ah sen,sen benim yazmaya doyamadığım
Bir daha gelsem dünyaya
Seni bulur yine seni sever yine sana yazarım
Benim gönlüm bir yol hep sana çıkar
Ve benim gönlüm bir dağ zirvesinde güneş
Güldüğün zaman doğar
Ben bir garip çocuğum her dem kapına gelen
Çalar zilini kaçarım
Beklemem kapıyı açmanı
Elim gitmez sensiz dallara
Tırmanırken bile ağaçlara
Hep seni tutarım gül bana
Gül ki yazacak satırlarım
Bitmesin bu dünya da...
Kayıt Tarihi : 24.8.2020 23:25:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Üstaddan sevdiği kadının gülüşlerine...

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!