Sevdanın Kanatları Şiiri - Huban Asena Ö ...

Bir kuşun kanadında başlar yolculuğum,
Rüzgârın sırtına yazılmış bir aşk destanı.
Dağlar devrilirken ayak izlerimde,
Yüreğim, fırtınaya açılan bir sancaktı.
Dediler: "Dikenlerle dolu bu yol!"
Ben ise her çizikte bir gül tomurcuğu gördüm.

Öyle bir an gelir ki,
Sevda, tarihin sayfalarına sığmaz.
Adem sevmiş, cennetinden oldu;
Züleyha sevmiş, tahtına küstü.
Yusuf zindanı özgürlük sandı,
Leyla sarayını toprağa serpti.
Mecnun çölüne aklını gömdü…
Peki sen, neyi göze alıp çıktın bu yola?
Neyini feda edebilirsin sevdiğinin uğruna?

Ben, kırık kanatlarıma güvenip çıktım bu yola
Rüzgârın sırtıma vurduğu her darbe,
Sevdanın bana öğrettiği bir duaydı.
Yolumu kaybettim sananlara inat,
Haritasız yürüdüm sırtımı dönerek,
Çünkü pusulam, senin gözlerindeki ateşti.

Ben, küllerimden bir köprü kurdum
Uçurumların üstünde yürümek için.
Kayboluşum, bir yıldızın doğuşuydu.
"Vazgeç!" diyenlere sordum
"Vazgeçmek, yenilgi mi yoksa zafer mi?"
Çünkü benim savaşım, kendime karşı
Ve yenildiğim her an, sevdama bir zafer daha ekledim.

Fedakârlık dedikleri,
Dikenler üstünde yürümek değil miydi?
Ben ayaklarım kanasa da yürüdüm,
İzlerimde açan her kırmızı, bir gülün doğuşunu müjdeledi.
"Vazgeç!" diyenlere:
"Sevda, vazgeçmeyi bilmeyenlerin adıdır!" dedim.

Adem’in cenneti, Züleyha’nın tacı,
Yusuf’un zinciri, Leyla’nın sarayı
Hepsi birer kum tanesiydi avucumda;
Benim aşkım, okyanusları yerinden oynattı.

Fedakârlık, bir nehrin kaynağına dönüşmekti
Yatağımı değiştirdim, dağları deldim,
Denize ulaşmak için tuzla yürüdüm.
Hepsi birer toz bulutu,
Sevdam ise dağları delen bir rüzgâr.
Mecnun’un çölüne inat,
Benim çölümde vaha sensin,
Susuzluğum, sana duyduğum özlem kadar derin.

Şimdi soruyorum:
Kaç bedel yeter ki bu yangını beslemeye?
Kaç gece, kaç gözyaşı, kaç yara?
Kaç cennet, kaç taht, kaç özgürlük?
Ben, küllerimden doğan bir Anka’yım
Kendi mitolojimi yazdım
Yanmak, yeniden doğmak için gerekliydi sadece.
Kanatlarım yandı, ama gökyüzüne çizdim adını.
"Ben kendime güvenip çıktım bu yola,
Canımı veririm sevdiğimin yoluna
Çünkü aşk, ölümsüzlüğe uzanan tek köprüdür…
Ve ben, bu köprünün hem mimarı, hem de son taşıyım!"
Çünkü aşk, ancak ölümü göze alanlar için ebedi zaferidir.