Sevdalanmak Şiiri - Semih Bülbül

Doğa doğurdu bereketiyle semenderleri.
Albatrosun, yavrusu uçuştu göğe.
Oracıkta bir ateş, kaynar alevlerle
Yaktı bedenimi.
O anda tüm olanlar, saniyelik
Aşk, saniyelik yakar
Ölüm saniyelik
Öyleyse siz de ölüyorsunuz
Eğer bir güzellik gördüyseniz dünyada
Ve güzellik uğruna, sevdalandıysanız
Çünkü her sevda, ölümün
Çıplak alevlerindedir.
Gözleri yakuttan bile çekicidir.
Dili suskun bir peridir.
Dilde yayılmamış bir zehir gibi yakar
Bu hangi devirde, yaşanırsa yaşansın böyledir.
Mesela bir Prensin kollarında,
Asılanlar, sürülenler sevda uğruna..
Ki tek suçları belki de
sevdalanmak, dünyaya
Sevdalanmak, güzele
Belki bir kadına.
Martin Luther, Gelileo, Sheakspeare, Beethoven
Kulağımda çınlayan çan seslerinden kuvvetlidirler.
Müziğin notaları gibi, bir ahengin parçalarıdır
Ve anlamlıdırlar.
Şimdi bile gerdanlıklarında asılı duran güzellerin
Simgeler çok şeyi,
geçmişin sevdalılarına dair.

Siz romantikler, ve de hayat bekçileri
ne dediyseniz doğru dediniz
Eksikliğiniz, sevda masalı uydurmakta
O masallarda kahramanlar.
Öldürdüler, ölmediler.