Sevda Haritası Şiiri - Rohat Zakir Akın

Masamda sarı bir zarf. Sarı zarfta sarı bir
yaprak.Yaprakta saklanmış sarı bir sonbahar. Sonbahar
kadar hüzünlü bir yazı, yaşanılan güzel anlara son
nokta, kabullen(e) mediğimiz gerçeğimiz, kırmızı
kalemle, büyük harflerle yazılmış AYRILIK...
Ayrılık yazmışsın yeşil bir bahardan kopup
gelen bu sarı yaprağın üstüne. Son demişsin yaşanmış
ve yaşanılacak her şeye. Ellerin titremiş dayanamayıp
yüreğinin sesine. Kaç kez okudum hatırlamıyorum
karanlık odamda. Ben sustum ama susmadı vazomdaki
siyah güller, duvarda çektirdiğimiz son fotoğrafımız
ve odada hala esen rüzgar...senin kokun.

Aynı odada, aynı pencerenin kenarında, aynı
duygularla, aynı güneşin batışını izledim, sensiz ve
sessiz aynılarda. Sensizliği seninle yaşamaktansa,
sensiz yaşamaya alıştırdım kendimi. Uzağız artık
herşeyden. Sahilde beraber balık ekmek yerken
hissettiğimiz duygulardan. Hani bir akşam üstüydü
hatırlıyor musun? Ne kadar da mutluydu birbirine
bakan siyah gözler. Ama şimdi! Yağmurlu bir havada
ıslanmamak için sığındığımız fotoğrafçıda
çektirdiğimiz fotoğraları bile attım ateşe. Ateş bile
yüreğim kadar parlamadı ve yirmi beş aralıkta aldığın
güller, siyah saçlarına taktığım, şimdi kurumuş olan
güller, birlikte kurduğumuz mavi düşler ve şu an
karşımdaki hayalin silinmeye başladı düşlerimden birer
birer. Kolay olmadı odamda saklı anıları, ağlayarak
gelip de omuzuma baş koyduğun günleri duvarlara
yazdığım SENİ SEVİYORUM’ ları, her sabah seni
beklerken otobüs durağında yaşadığım anları, hayata
meydan okuduğumuz o günleri, fırtınaya yakalanıp da
yağmurda ıslandığımız o akşamları unutmak; söyle,
söyle bana kolay mı? Ben seni yüreğime yazmışım, bir
yüreği yerinden söküp atmak bu kadar kolay mı?

Sonra ne mi oldu? Bir fırtına koptu yüreğimde.
Yüreğimden de ötede bir yerlerde. Kelimelerin
kifayetsiz kaldığı ve bütün kifayetsizliklerin
düğümlendiği son heceye doğru uçmaya başladı her şey.
Geride ise sadece yüreği sonbaharı yaşayan ve hep
yaşayacak olan bir beden ve işte bu kırık dökük sevda
haritası kaldı...