kış günü ye diye şöyle turşuyla
toprağa fasulya eker giderim
yanına gelir yar izmir marşıyla
sonra mehter ile çeker giderim
sevda bir zehir mi dikte iç ama
kimseye sırların asla açama
her hangi tarafa yana kaçama
sana ben içini döker giderim
yoksulusa çarpsın adamı şu nan
temelin çürüktü yıkılır binan
beni bir hıçkırık tutuyor inan
sanki ciğerini söker giderim
ahbabın var ise kahrı bitiyor
kaldırır kimini beni itiyor
rüzgarı hafiften esse yetiyor
dizleri üstüne çöker giderim
kavrulup eriyor içimin yağı
dert yüreği sarsar oldu bayağı
bu dilim lal idi aksar ayağı
ekseri boynunu büker giderim
an gelip soluğu felek keser de
kalmıyor geriye bizden eser de
terzinin kötüsü şöhreti serde
kendi söküğünü diker giderim..
Kayıt Tarihi : 25.4.2014 20:14:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!