Sev Koydum Barışın Adını Şiiri - Alim Eken

Bir masal sanmasınlar diye
Gül yanağını, katre katre akıt yaprağına tabiatın
Anadır, anlar elbet bütün evlatlarını.
Seveni, sevmeyeni kayırmadan,
İnsanları; sarı, beyaz ayırmadan,
Dokunmadan ağır mevzuların teline,
Yaratandan ötürü sevmek kuşu, taşı, insanı,
Uyup tabiatına eşyanın,
Ağaç olmalı,
Dal dal yaprak olmalı ırmağında zamanın.
Seni bulmanın yasalarını yazmalı.
İlk alfabe çizilirken lahite,
Çiviler seni kazıyordu karnına toprağın.
Bilirsin, eskidir yaşım, Nuh’tan, İsa’dan
Okuyabilseydi kalbi amalar.
Seni anlatıyordu aslında, en eski yazıtlar.
Daha dünkü çocuk sayılırım ama
Aşkın, şefkatin kollarında,
Ruhumu bıraktım, ilk öpüşte dudağında.
Ağır ve dalgalıdır okyanuslarım.
Sana taşır bütün akıntılarım.
Varlığımı, yokluğumu sana taşır.
Irmaklarının deltasında filizlenir,
Bir yeşil vadi olur yüreğim.
Seni sevmekle eriştim ilmine hayatın.
Çözdüm, bütün şifrelerini yaşamın.
Didinip durmasın diye dünya
Kırmasın, insan insanı diye
Sev koydum barışın adını.
Yasakladım kini, nefreti, savaşları.
Ocağın birinden, aralığın sonuna kadar,
Sevebilseydik şayet,
Makam, mevki ve unvanlardan üryan
İlk ve tek katil kalırdı
Habil’in kanına kıyan.
Bütün bayrakları yeniden çizin.
Hani, hangi topraktaydı o koyu kırmızı sınır çizgisi
Atmış bin metreden bakınca dünyaya, çizgi hani.
Hepiniz aynı damlanın suyu,
Hepimiz aynı gülün yaprağıyız.
İlk maddesi SEV olmalı anayasaların.
Taşı, kuşu, insanı sev olmalı.
Seni sevdiğim kadar,
Sevebilseydi avamını derebeyleri.
Bütün köyler ülke, evler şehir olurdu.
Gül yanağını, katre katre akıt yaprağına tabiatın
Anadır, anlar elbet bütün evlatlarını.
Seveni, sevmeyeni kayırmadan,
İnsanları; sarı, beyaz ayırmadan,
Bilcümle sevmeli, seni sevdiğim kadar.