Yangın karanlığının içindeki darağacında sev dedi yüreğim.
İsanın çivili elleriyle koparıp yedir yasak elmayı kadınına.
Zümrüt bir sevdayla koptu yüreğim, sensizliğin ortasından...sana...
Ölüm değil iğneyle kazmak mezarımı, malum ya içinde sende olacaksın.
Uçurumun kenarındaki son nefesime, çakal ulumaları arasında karışıyor sesin.
Çiğ soğukları gibi ısıtıyorsun içimi sensizliğin belası gecelerde.
İçli bir kemanın tınısıyla kayıyor gökteki son kuyruklu yıldız.
Bir gün gelir de unuturmuş insan
En sevdiği hatıraları bile
Bari sen her gece yorgun sesiyle
Saat on ikiyi vurduğu zaman
Beni unutma
Çünkü ben her gece o saatlerde
Devamını Oku
En sevdiği hatıraları bile
Bari sen her gece yorgun sesiyle
Saat on ikiyi vurduğu zaman
Beni unutma
Çünkü ben her gece o saatlerde




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta