Bazen saatlerce otururuz, konuşmayız. Dışarıdan bakan bir yabancı, aramızda bir soğukluk olduğunu düşünebilir. Ama biz, sözcüklerin tükendiği, dillerin yorulduğu o nadir alandayız. Elin elimdeyken, zihnindeki bütün cümleleri okuyorum. Sen de benim içimdeki fırtınaların nasıl durulduğunu hissediyorsun. Bu, sözleşmesi sessizlik olan bir anlaşma. Tartışmaların gürültüsünden daha güçlü, vaatlerin abartısından daha gerçek. İki ruhun, birbirinin varlığıyla yetinmesi. İki bedenin, aynı anda aynı huzuru soluması. Bu sessizlik, bizim en büyük ve en saf iletişimimizdir.
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta