Gözlerin değdiğinde en suskun geceye,
yıldızlar kalbime birer birer indi.
Adını anmak, rüzgâra fısıldamak gibi—
sessiz ama sonsuz bir yankı gibi şimdi.
Tenin değmeden bile ısıtırken içimi,
bir ömrün kıyısında bekliyor gibiyim.
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta